Merhabalar!
Pfff, al dat papierwerk, je zou er hoofdpijn van krijgen!!
Gisteren hadden we een welkomceremonie –niet zo duidelijk en eigenlijk meer verwarrend- maar wel gezellig. Het welkomstpakket was wel tof: een sleutelhanger, een cd-rom (het is nog steeds onduidelijk wat er op staat), een buskaartje, een bedrukte t-shirt en een super mooi dagboekje…
Die plak ik wel vol met mijn blogverhaaltjes als ik terug ben, want het toetsenbord is mijn betere vriend dan meneer de stylo.
Toen we normaal een luchpauze hadden, gingen we plots over tot de tour op de campus, wat dus wilt zeggen dat Liesbeth heel veel honger had rond 14u/14u30.
Op die tour ontdekten we dat de campus daadwerkelijk nòg groter was dan we dachten! We liepen van pier naar pol en van hot naar her om alles te zien en dan kreeg je het leuke gevoel dat iedere keer in het begin van het schooljaar boven komt: jaaaaaa, ik wil er aan beginnen!!!! (dat gaat na de eerste week weg, maar natuurlijk moeten we ervan genieten nu het nog duurt :D)
’s Avonds hadden we nog een Erasmusfeestje en dan off to bed!
Vandaag was weer een ander paar mouwen! We gingen met de buddy van Laurens naar het bureau voor buitenlandse studenten in Hacettepe Sihhiye om onze studentenkaart aan te vragen .
Dat is ondertussen gefixt, maar een ander probleempje dook weer op: blijkbaar heeft de school een te vage omschrijving op onze Acceptation Letter over onze studiekeuze, er staat gewoon Translation Studies. Volgens meneer Fatih (begeleider van buitenlandse studenten) moet er staan English Translation Studies………..
Wij dachten “En dan…?” maar blijkbaar aanvaardt de politie dit niet voor onze permanente verblijfsvergunning. Het moet specifiek zijn, DUS kunnen we morgen niet mee naar het politiekantoor en moeten we dit dus later doen.
Dit maar om te tonen hoe hoog het boşver-gehalte (voor de niet turken: het het-komt-wel-goed-gedoe) van de Turken hier ligt.
Als afsluiter van vandaag heb ik mijn stotter-Turks weer eens boven gehaald om te socialisen met de Turkse vrienden van Johanna. Hi-la-risch! Ooit spreek ik zo goed als Johanna... Met de klemtoon op “ooit” xD
Nog een grappige anekdote: we moesten onze studentenkaart betalen in een bank op school, en toen we het betaal bewijs kregen, klopte er iets niet...
Dus vanaf heden heet ik niet Liesbeth maar Hesbeth, en is Johanna haar achternaam niet Deleu, maar Delen! Blijkbaar zijn onze doopnamen niet goedgekeurd door Turkse bankambtenaren! :D
Ale, dan zijn we weer rond met ons verslagje!
Tot horens/ziens/later!
Xxxx
Liesbeth!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten