Wat een zalig weekend!

Merhabalar!!!

Om ons even van alle stress van school en organisatie te onttrekken, besloten Laurens en ik (ons Johannake was jammer genoeg ziek) donderdag een tripje naar Pamukkale te maken samen met enkele andere Erasmusstudenten!
Pamukkale is een oud-Romeinse site "dichtbij" Denizli, zo'n 6 uur rijden van Ankara. Het terrein staat trouwens geregistreerd op de wereldlijst van UNESCO.

Vlakbij deze site bevinden zich de travertines (geen idee wat het Nederlandse woord hiervoor is:p), dit zijn een soort zoutbanken waarin (soms warm) water loopt en het is zalig voor de voetjes.
Bewijs dat water het sterkste element is op aarde: het erodeert zijn weg door de travertines.
Quote van Wikipedia:
"Het sterk kalkhoudende water loopt er via een groot aantal terrassen van een helling. Uit het warme water (35°) slaat calciumcarbonaat neer en zo worden dikke pakketten kalk langs de terrassen afgezet. Op deze manier krijgt de helling een bijzonder uitzicht: het lijkt op een op kasteel van katoen of op een bevroren waterval. Door het grote aantal toeristen werd het proces van kalkvorming echter aangetast daarom is er voor gekozen om grote baden langs een nieuw wandelpad te maken. Bij de toegang tot dit pad moeten de schoenen uit, en er mag niet van het pad afgegaan worden. Doordat het pad continue onder water staat, is er geen slijtage meer van de witte laag."
Enjoy...

Persoonlijk vond ik het de moeite waard om 6 uur lang in de bus te zitten en te proberen slapen; dit natuurwonder toont eens iets anders dan Ankara -  de betonstad! :D
Met een gezellig etentje in Denizli sloten we de dag af en gingen we naar de Otogar om de bus terug te nemen naar Ankara... Wederom 6 uur rijden. Gelukkig kon ik de hele rit doorslapen dankzij het buskussentje (dat had ik namelijk niet in de heenweg).


Vandaag hebben we de gelegenheid gehad om naar de voetbalmatch Ankaragücü-Galatasaray te gaan.
Werkelijk, die supporters zijn het niet gewend om 16 buitenlanders in hun tribune te hebben. Het werd zelfs zo vreemd dat sommigen vroegen om met ons op de foto te gaan...
Rare jongens die Turken!
En helaas pindakaas, door een gebrek aan ticketten waren we noodgedwongen "supporter" van de mindere groep: Ankaragücü... Zoals mijn papa het mooi verwoordde: Galatasaray is goed, het speelt op Europees niveau; Ankaragücü is een beetje zoals Westerloo... Een hekkensluiter xD
Dat was duidelijk merkbaar aan de match! In de tweede helft keek bijna niemand meer naar de spelers, maar eerder naar de supporters, die een soort dialoog vormen en naar elkaar rijmpjes riepen en zo..
Jammer dat we met 0-3 verloren, anders vloog het dak (dat er eigenlijk niet was op het stadium hahahaha) er af!

Met andere woorden: een zaaaaaaalig weekend achter de rug!

Morgen hebben we onze eerste schooldag; SPANNEEEEEEEND!
Laten we hopen dat onze studentenkaart eindelijk klaar is, want twee bussen heen en twee bussen terug begint toch echt te veel te worden! Geef mij maar een rechtstreeks busje!!

Zo, dat was dan weer een update..

Dikke zoen aan iedereen, groetjes van Laurens en Johanna!

xxxxxxx
Liesbeth